Tegen de ‘Nieuwe Godsdienst’ die overal haar verwoestingen aanricht herinneren 170 priesters aan de belangrijkste beginselen van het Katholieke leven
TROUW AAN JESUS, AAN PETRUS EN AAN DE KERK
Ik schaam mij niet voor het Evangelie. Het is immers een kracht Gods tot Redding van eenieder die gelooft. – Rom. 1, 16
Bewerkt uw redding en vrees en beven… te midden van een bedorven en ontaard volk. – Phil. 2, 12.14
Er zal een tijd komen dat men de gezonde leer niet aanneemt, maar … zich leraars in groten getale bijeenhaalt. Men zal zich… de oren afwenden van de waarheid en zich keren naar fabeltjes. – 2Tim. 4, 3-4
Staat dan, uw lendenen omgord met waarheid… Heft in alle omstandigheden het schild van het geloof omhoog… Draagt… het zwaard van de Heilige Geest, dat is het woord van God. – Eph. 4, 14-18
Wanneer gij dan de gruwel der verwoesting… zult zien staan op de heilige plaats, … weet dan dat het nabij is, voor de deur. – Matt. 24, 12. 33
Enkele jaren na het Tweede Vaticaanse Concilie zagen vele priesters de afbraak van het Katholieke Geloof en de opbouw van een Nieuw Geloof met schrik en beven aan. Vele gelovigen vroegen hen wat er toch aan de hand was, en wat ze moesten doen om katholiek te blijven. Honderd en zeventig Franse en andere priesters staken de koppen bijeen en schreven een bundeltje met aanwijzingen en raadgevingen hoe men het Katholieke Geloof moet bewaren. Introibo presenteert u graag een vertaling van dit geschrift, omdat het helaas nog steeds actueel is, en als tijdsdocument.
In de tijd dat het Vademecum geschreven werd, was men nog niet overal zo bekend met de vossestreken van Paulus VI. Achteraf weten we dat hij een katholiek masker dat hij droeg om achter de schermen de Katholieke Kerk te vervangen door de New Age conciliekerk. Daarom wordt hij in dit Vademecum steeds keurig als katholiek opgevoerd… (Red.)
Talloze gelovigen zijn tegenwoordig in de war door de brutaliteiten en extravaganties die hun Geloof te wachten staan. De leerstellige en morele verwarring neemt zo’n grote omvang aan, dat hun ongerustheid vaak uitloopt op angst. Hoe zouden ze ook niet lijden onder zoveel dwalingen en de methodische en georkestreerde[1] vooruitgang van de Grote Ketterij?
Omdat ons elke dag om raad gevraagd werd door allerlei gelovigen, hebben we besloten dit Vademecum te publiceren. Zo willen we antwoorden op de angst van deze Katholieken en hen helpen trouw te blijven aan het geloof. Daarom zullen we een zeker aantal principes noemen die maken dat wij behagen aan God en om ons heil te verzekeren. Is dat niet een plicht van de evangelische naastenliefde die essentieel hoort bij onze priesterlijke opdracht?[2]
Als Katholieke priesters willen we onze sterke aanhankelijkheid aan de Stoel van St. Petrus bevestigen, dat wil zeggen aan de Rots waarop de Kerk gebouwd is.[3] Vol respect voor onze kerkelijke oversten en in volle overeenstemming met Rome, en als zonen die de Heilige, Katholieke, Apostolische en Roomse Kerk ten zeerste beminnen, hechten wij nederig maar vast aan alle Waarheden in de Heilige Schrift en de Traditie, bovenal aan de Geloofsbelijdenis van de H. Vader Paulus VI, die de belangrijkste artikelen ervan in herinnering gebracht heeft.
BID VEEL
‘Men moet altijd bidden, en niet moede worden,‘ heeft Jesus gezegd.[4] Als u bidt is uw heil verzekerd, maar als u stopt met bidden is uw val zeker.’[5]
Doe regelmatig uw ochtendgebed. Bid elke avond, zo mogelijk met het gezin, ook de Rozenkrans. De Rozenkrans wordt zeer aanbevolen door de Pausen, en door de H. Maagd zelf in Lourdes en Fatima.
Mediteer over het Lijden van Jesus, heb grote devotie tot het Heilig Hart en het Onbevlekte Hart van Maria, en wijd hen uw persoon en gezin toe.
Bezoek in de Kerk het H. Sacrament.[6] Laat gedurende de dag uw hart vele malen tot God opspringen. ’s Morgens, ‘s middags en ‘s avonds het Engel des Heren bidden, dat zal u helpen!
God komt tot de zielen die tot Hem komen. Zijn genade doordringt, troost en verlicht hen.
BIECHT REGELMATIG
Het Sacrament van Boetvaardigheid is een bad in het Bloed van Onze Lieve Heer. Het wist de zonden uit, geneest, troost, verlicht en versterkt onze ziel. Ontvang het regelmatig, zelfs voor uw dagelijkse zonden. Herhaal zo nu en dan de gewetensonderzoeken uit oude missalen, dat zal u veel helpen; kijk vooral naar uw plichten als liefdadigheid, kinderopvoeding (televisie, pers), apostolaat en standvastigheid in het geloof. Ga naar biechtvaders die de goede leer[7] bewaren en maak die bekend aan uw broeders.
Weiger deel te nemen aan ‘boetediensten’, als het niet gaat om de belijdenis van je zonden aan een priester in het geheim[8] en individuele absolutie door deze biechtvader. Zonder deze onmisbare voorwaarden riskeren deze ceremoniën de ongeldigheid van het sacrament en zijn ontheiliging[9]; tegen geen enkele prijs mogen we eraan deelnemen en geen enkele priester kan ons daartoe verplichten. Aan de andere kant kan het raadzaam zijn om bepaalde ceremoniële plechtigheden bij te wonen die, op basis van goede leerstellingen gemaakt, slechts voorbereiding zijn op individuele belijdenissen.
COMMUNICEER VAAK, ONDER DE VEREISTE VOORWAARDEN
‘Voorwaar, voorwaar, zeg Ik u, tenzij gij het vlees van de Zoon des mensen eet en Zijn bloed drinkt zult gij het leven in u niet hebben. Want Mijn vlees is waarlijk spijs en mMjn bloed is waarlijk drank.’[10]
De Communie is een zeer intieme fysieke en spirituele vereniging, die ons transformeert en ons helpt gelijk te worden aan Jezus[11].
Bereid uw Communies voor door uw plichten van staat goed te vervullen, door de beoefening van liefdadigheid en oprechte nederigheid. Blijf na de Communie een ogenblik in stille dankzegging om naar Jezus te luisteren: ‘Spreek,Heer, Uw dienaar luistert… Neig mijn hart naar de woorden van Uw mond.’[12]
We moeten ons teweer stellen tegen deze postconciliaire geest, aan de kaak gesteld door Paulus VI, die ertoe neigt alle externe (en uiteindelijk interne) aanbidding weg te laten en die God onteert. Daarom:
– kniel altijd om te Communie te gaan. Het is vaak heroïsch, maar vooral als u met meer bent, zal uw moed vruchten afwerpen. Als u dan de communie wordt ontzegd, biedt dan dit grote offer aan; Onze Lieve Heer zal het met overvloedige genaden compenseren; of blijf staan om te communie te gaan, maar kniel dan;
– als u dit niet wilt, maak dan een kniebuiging, zonder vrees te hinderen; in de kerk hebben we tijd.[13]
– ontvang voor geen enkele prijs de Heilige Communie in de hand.
DE LITURGIE
De priesters moeten weten dat de regels van voor Vaticanum II van kracht blijven, tenzij uitdrukkelijk afgeschaft door latere wetgeving.
Wanneer de latere wet niet vermeldt ‘waarbij elke andere gewoonte, honderd jaar oud of oneindig, wordt afgeschaft’, kan de priester het vroegere gebruik behouden, dat zijn juridische waarde behoudt;[14] zo kunnen veel rubrieken wettig worden bewaard.
We moeten ook weten dat de fantasieën en voorstellen van onverantwoordelijke commissies, ook al zijn ze zeer machtig en erg in de mode, geen wetten zijn en niet verplichten.
Tot slot moet eraan worden herinnerd dat het Heilig Concilie van Trente, waarvan de decreten nog steeds van kracht zijn, heeft verklaard: ‘Als iemand zegt dat de Mis alleen gevierd moet worden in de volkstaal, zij hij anathema.’[15] Dus we zien moeilijk in hoe ooit een priester verplicht kan worden de canon in de volkstaal te zeggen.
De authentieke geest van het Tweede Vaticaans Concilie, uitgedrukt door de officiële teksten gepubliceerd door de paus, is duidelijk ten gunste van het Latijn en tegen de totale afschaffing ervan.
Priesters die aan het Latijn vasthouden voor de viering van de Mis zijn daarom niet tegen het Concilie; zij die het tegendeel beweren, bedonderen de eenvoudige gelovigen.[16] Laten we de bepalingen niet vergeten van het Franse episcopaat (die alleen een kerkrechtelijke waarde hebben als ze door elke Bisschop worden uitgevaardigd in zijn eigen bisdom), die het gebruik van het Frans toestaan en beperken tot alleen die Missen die gevierd worden in aanwezigheid van het volk, en volgens de spirituele en psychologische behoeften ervan[17] – voorwaarden die niet worden gerespecteerd. Deze opmerkingen gelden voor veel andere landen.
In zijn Motu Proprio van 25 januari 1964 herinnerde de Heilige Vader eraan dat ‘niemand mag – ook al is hij Priester – iets toevoegen, verwijderen of veranderen op het gebied van de liturgie.’ Dus alle veranderingen of willekeurige vernieuwingen (schrappen van de gebeden aan het begin van de Mis of van het offertorium, uitdelen van de heilige communie met manden, in de handen of door leken, verbieden te communie te gaan op de knieën of een kniebuiging te maken voor de communie, of hun missaal te pakken, etc., zijn rebels en ongehoorzaam.
De gelovigen moeten weten dat ze absoluut geen gebrek hebben aan respect voor hun priesters als ze hen herinneren aan de zojuist vermelde waarheden. Ze moeten ook weten dat de geldende regels en de vrijheid van de kinderen van God hun toestaat om katholieke diensten van hun keuze bij te wonen:
- om hun mis te volgen – epistel en evangelie inbegrepen – in hun missaal; niemand kan hun bevelen mag om het te sluiten;
- om te zwijgen tijdens de mis, als zij liever mediteren dan het mondgebed beoefenen;
- om liever in gebed verzonken naar de communie te gaan dan al zingend;
- om hun dankzegging na de mis te doen zolang ze het willen.
En waar hun rechtvaardige aspiraties worden geminacht zijn zij vrijgesteld van het betalen van hun kerkbijdrage, en moeten ze die reserveren voor priesters met respect voor het Geloof en de kerk.
Deze laatste adviezen – die niet willen het gemeenschapsgebed niet willen tekort doen – zijn bestemd voor kerken waar het geloof zijn integriteit bewaart. In dit geval moeten de gelovigen , zelfs als ze moeten lijden door bepaalde excessen, toch aanwezig zijn bij de Mis als ze niet ergens anders kunnen heengaan.
De zondagsmis is verplicht, behalve bij echte morele of lichamelijke verhindering.
Aan de andere kant, waar de diensten het geloof in gevaar schijnen te brengen beperken we ons tot de volgende adviezen:
1 ° als de gelovigen tijdens een mis of religieuze dienst geschokt worden door ongepaste woorden, revolutionair of goddeloos, of door voor de heilige plaats ongeschikte of godslasterlijke ritmes, hebben ze de plicht om te protesteren of opvallend te vertrekken. Het is beter om de Mis te missen, zelfs op de heilige Paasdag, dan handlanger te zijn van het onteren van God. In dit extreme geval moeten de gelovigen de ontbering van de Mis compenseren door persoonlijke gebeden.
2 ° Gelovigen die in hun geloof gestoord zijn, of zelfs geschandaliseerd door de preken van sommigen predikers, hebben in die parochies de plicht om pas na de preek in de mis te komen.
Het is ten koste van alles noodzakelijk om zijn geloof te behouden en dat van zijn kinderen.
3 ° Geen enkele gelovige is verplicht om een mis bij te wonen die om theologische redenen waarschijnlijk ongeldig zou zijn.
SLUIT U AAN BIJ GOEDE PRIESTERS en vraag ze om raad voor moeilijke gevallen. Verlaat de kerken waarvan de geestelijkheid modernistisch is, aarzel niet om grote offers te brengen om te gaan naar diensten die waardig gevierd worden. Zondag is de dag des Heren …
Neem de tijd, reis en vorm groepen om ter ere de Liturgie, de ware Liturgie te vieren
UW GEESTELIJKE VOEDING
Allereerst raden wij u aan de Evangeliën te lezen, en de Brieven van de Apostelen. Probeer ze te bemediteren in samenhang met de ware leer, terwijl u u gevoelvol stelt onder de blik van God.
Als geestelijke lectuur kunt u nemen:[18]
Thomas à Kempis: De Navolging van Christus*
Sint Franciscus van Sales: Inleiding tot het Godvruchtig Leven*
Grignon de Montfort, Het Gouden Boek*
M.J. Lagrange O.P.: Het Evangelie van Jesus Christus, Amsterdam, Fidelitas, 1939
Bossuet : Méditations sur les Évangiles
Dom Chautard: L’Ame de tout apostolat
Chevignard O.P, La doctrine spirituelle de l’Evangile » en« Réconciliés avec Dieu
Liagre, Retraite avec Sainte-Thérèse de l’Enfant Jésus
Plo, O.P., Apprends à prier
De werken van Pater Grou, Mgr Aug. Saudreau, Dom Marmiton, Dom Vandeur, Dom Delatte, Perroy, Paters Sertillanges, Garrigou-Lagrange, Marc, Plus, Calmel, Philippe de la Trinité, Abbé.
We noemen ook deze fundamentele werken:
Dom Guéranger, Het Liturgisch Jaar, Hilversum, Gooi en Sticht, 1955
Sineux : L’initiation à la Théologie de Saint Thomas
Dom de Mauléon, de reeks Les Patriarches
Huvelin : Cours sur l’Histoire de l’Eglise
Noël Barbara : Catéchèse catholique du mariage
Chan. Texier : Traité d’Apologétique
Lees ook heiligenlevens. We bevelen in het bijzonder aan:
St. Augustinus, Belijdenissen*
Theresa van Avila : Het Boek van Mijn Leven, Carmelitana vzw. 2010
Theresia van Lisieux: Mijn levensverhaal, Carmelitana vzw, 2017
Het lezen van deze levens is een stimulans voor onze ziel.
Tenslotte bevelen we ook de werken van heiligen aan: van St. Augustinus (een goudmijn vanuit elk gezichtspunt) en van de H. Johannes van het Kruis. Die van St. Johannes van het Kruis, onder andere eminente geleerden, zullen zielen helpen die begerig zijn naar volmaaktheid
Enkele minuten lezen – en waarom niet in het gezin – zullen u veel helpen.
Hoe meer u de wonderen van God kent en de rijkdommen van Zijn liefde, hoe meer u Hem zult beminnen. De geestelijke lezing is een bewonderenswaardig contact met het Woord van God, dat wil zeggen: Jezus Zelf. Het is een bron van grote genade.
DE CATECHISMUS
De catechismuslessen die men uw kinderen voorschrijft, brengen uw kinderen tot ketterij.
Het is waar, het (in Frankrijk) ‘verplichte fonds’ en de eerste Handleidingen gepubliceerd volgens dit ‘fonds’ geven de geest van uw kind voor altijd een verkeerd beeld, door vrijwillig zaken weg te laten[19] en door een aantal uitdrukkingen nieuw in te voeren in het godsdienstonderwijs van de waarheden van ons geloof (het Mysterie van de Heilige Drie-eenheid, de Goddelijkheid van onze Heer Jezus Christus, de Maagd Maria, het Goddelijke moederschap, de erfzonde, de dood en de doodzonde, het laatste oordeel, de hel, het vagevuur, engelen, demonen, de Ware Aanwezigheid, de Priesterwijding, Huwelijk, Heilig Oliesel, enz.). Bovendien wordt het geloof voorgesteld als een zoektocht gericht op de wereld, en religie als een gevoelservaring of een vorm van humanisme, het heil als progressieve voltooiing van de mens bij de bouw van de wereld, de Autoriteit van de Kerk als die van enkel Vaticanum II en dan nog minder, omdat ze het hoogste gezag uitsluit, dat de soevereine paus heeft ontvangen van Christus. De Schriftteksten zijn vervormd, afgekapt en hun versie gegeven als verplicht.[20]
Kortom, weiger categorisch de nieuwe handboeken voor uw kinderen, of u nu ouder bent of godsdienstleraar, want u bent verantwoordelijk voor hun geloof.[21]
Geen enkele menselijke autoriteit, ook als is die kerkelijk, kan een catechismus opleggen de niet volgens het geloof is. Ook moeten de gezinnen het traditionele onderwijs van de kerk eisen. Als dat geweigerd wordt, moeten ze een groep vormen om ze les te geven, of dat te laten doen dooreen competent iemand.
Trek dezelfde conclusies als uw opgroeiende kinderen het slachtoffer zijn van godsdienstleraren die over alles praten behalve over de ware godsdienst en over de middelen om zijn ziel te redden.
Haal uw kinderen weg van zulke cursussen en doe een beroep op goede priesters of leken die bij u komen voor godsdienstonderricht in groepjes.
Als een kind dat zo les heeft gehad in staat wordt geacht privé te Communie te gaan of zijn Eerste Communie te doen, moeten de ouders hun kind brengen naar een priester die goed in de leer is, die, gezien de omstandigheden, het graag zal aannemen en zich zal vergewissen van de geestelijke toestand die nodig is voor zijn toelating.[22]
KATHOLIEKE MEDIA
Een publicatie die zichzelf katholiek noemt en regelmatig ketterij verspreidt of immoraliteit insinueert blijkt veel schadelijker dan een wereldse krant die schuldig is aan dezelfde fouten. Dientengevolge: ontsmet de publicatietafels van uw kerken moedig en methodisch; het is een plicht van het geloof en van dringende liefdadigheid. Onze Lieve Heer zal u zegenen. Weet bovendien dat u beschermd wordt door het kerkelijk recht[23] en zelfs in principe door het burgerlijk recht … naast, uiteraard, de bescherming van uw heilige engelen!
Neem vaak en moedig de pen na de publicatie van een dergelijk artikel of schandalige afbeelding, om te protesteren bij uw bisschop[24] en de krant zelf. Lees en verspreid de paar goede tijdschriften die trouw zijn aan de ware religie. […]
BLIJF STERK IN HET GELOOF
‘Als iemand mij bemint zal hij mijn Woord onderhouden.’ [25] Het Woord van Christus… onveranderlijke Waarheid, altijd gelijk aan zichzelf, altijd helder, altijd vruchtbaar, zelfs als het dan ons rationele begrip te boven gaat[26]… De waarheid die in uw jeugd werd onderwezen, behoudt daarom al haar waarde. Ban ook deze valse “geest van onderzoek ” uit, die het essentiële ter discussie stelt.
Weiger het onophoudelijke gejubel over mens en wereld, die een natuurlijke pseudo-religie influistert. Uiteindelijk leidt het tot de cultus van dwaling, van zonde en Satan. Pas op voor het gebruik van de woorden vrijheid, waardigheid, oecumene, engagement, enzovoort …; ze dienen vaak enkel om heilige waarden te minachten en een nieuwe wereld te preken waarvan het einde enkel aards is: universele evolutie.
Pas op voor dialoog; de modernisten gebruiken het in het algemeen op één manier, om atheïsme, dwaling of ketterij te bevoordelen, en ten nadele van de leer van de Kerk … Bovendien, met u willen ze al helemaal geen dialoog.
Vlucht de verwarring en verklaar u voor God. Om kort te gaan, wantrouw degenen die niet het leven van de mensen aanpassen aan de voorschriften van Jezus Christus, maar de goddelijke voorschriften willen aanpassen aan de interesses en wensen van de mensen, volgens het funeste devies: ‘De Kerk luistert naar de wereld.’
Mijd als de pest om- of nascholingscursussen. Het zijn eerst en vooral duivelse middelen om uw geloof te veranderen. Deze sessies zijn herkenbaar aan hun vruchten: de deelnemers, tenzij er een speciale genade is, komen terug met nieuwe perspectieven, verbaasd dat ze ooit bepaalde waarheden hebben kunnen geloven die ze nu als vreemd zien – maar die toch echte katholieke leer zijn.
Houd heel veel van de Kerk, onze Moeder, één en heilig. Ze is onfeilbaar, ze leeft, ze is sterk, ze is geweldig. Al twintig eeuwen gaat ze niet aflatend vooruit in de wereld om die te ontrukken aan de slavernij van de zonde en haar te veroveren voor Jezus! Zij heeft de beloften van het eeuwige leven. Onze Heer is met haar tot het einde van de eeuwen.
BEWAAR DE ECHTE MORAAL
‘Ik breng eer aan mijn Vader; maar gij, gij ontrooft Mij mijn eer’ (Joh. 8, 49). De Katholieke moraal is de Wijsheid en de Wil van God: de natuurlijke moraal, onthuld door de Tien Geboden, geperfectioneerd door het Evangelie, gespecificeerd en toegepast door de Kerk.[27] Maar de wereld verzinkt in de praktische weigering van God en Zijn heilige eisen zoals ze alle autoriteit die van boven, het heilige, komt weigert, en de vrijheid verheft.
Verre van u te laten gaan volgens de principes van de subjectieve of situatiemoraal, die door de Pausen aan de kaak is gesteld, moet u geen concessies doen aan het kwaad, eerbiedig de wet van God erkennen, ook al ontrieft dat uw wil soms. Houdt uw ziel nederig, rechtvaardig en kuis met betrekking tot de naaste. ‘Hij die niet zondigt in woord is een perfecte man.[28] Of ‘uw woord zij: ja, ja; neen, neen.’[29] Bewaar in uw hart de zuiverheid. Volg niet, zelfs niet van verre, de schandalige mode, die brengt naar de zonde, zelfs als u er aan went; volg moedig de wetten van een kuise echtelijke liefde.[30]
‘Treedt nader tot God, en Hij zal naderen tot u!’ (Jac. 4, 8)
VERBREID DE LIEFDE GODS OM U HEEN
‘Gij echter zijt een uitverkoren geslacht, een koninklijk priesterdom, een heilige natie, een aangeworven volk: om te verkondigen de deugden van Hem, die u riep uit de duisternis tot zijn wonderbaar licht.’[31] … Wees een licht en verspreid om u heen, in geduld en de vastberadenheid, de waarheid van de Heer en Zijn kerk. Werk eraan zonder angst: ’En wie zal u kwaad doen, wanneer gij ijverig zijt in het goede?14 Maar al zoudt gij ook lijden om de gerechtigheid, zalig zijt gij! Vreest niet voor hen, en laat u niet ontrusten.’[32] Dus wees ‘de goede geur van Christus,’ weerspiegel Zijn genade in alle eenvoud, maak Zijn Liefde bekend, verdedig Zijn Waarheid. Zijn Heilig Hart wacht op u…
Leef, om deze liefde van God effectiever uit te stralen, in de geest van boetedoening, dat wil zeggen bekering van je zonden; draag offers en pijnen moedig in eendracht met het lijden van Jezus. Zo zult u uzelf zuiveren en transformeren. Wees heel bescheiden; nederigheid van hart zal u versterken in liefdadigheid.
Evenveel als het nodig is om standvastig te zijn in Geloof en zeden, moeten we geduldig zijn tegenover de mensen en proberen ze te begrijpen. Vermijd steriele discussies; ga niet mee met de tegenstander, dat is met de priester of de leek die voorstander is van dwaling of die erin verstard is; maar laat uw houding, boven alles, zonder vijandigheid zijn. Lijd liever voor onze Heer, die zo beledigd is door de veelvuldige vormen van ketterij, en onthoud dat het voorbeeld van een leven van integriteit en gebed de beste manieren zijn om uw geloof uit te stralen.
CONCLUSIE
De Kerk van uw jeugd, geliefde broeders, heeft u niet bedrogen. Blijft in nederige vroomheid haar heldhaftige, onverzettelijke kinderen.
Vertrouw de misleidende woorden niet van al die ‘dwalingmakers,’ schreef de H. Pius X[33], die ’zich verbergen in de schoot en in het hart van de Kerk. Ze doen zich voor als vernieuwers. In gesloten slagorde gaan ze ten aanval tegen wat het meest heilig is in het werk van Jezus Christus… Geen deel van het katholieke geloof is veilig voor ze.’ Ze hebben ‘de Kerk van binnen uit laten ontploffen,’ schreef op 11 januari 1968 Zijne Excellentie Marcel Lefebvre, ‘omdat zijn grondwet volledig was gebaseerd op goddelijk gezag en op de autoriteit van door God aangewezen mensen… We kunnen de tegenstand al overal zien, in parochies, bisdommen, religieuze congregaties, niets is uitgesloten. Het is een galopperend virus.’ Ze hebben de wereld tot hun God gemaakt.
Voor u: ‘houd niet van de wereld of van wat dan ook in de wereld… Als iemand van de wereld houdt, liefde van de Vader is niet in hem Kinderkens, het laatste uur is daar! En zoals gij gehoord hebt, komt dan de Antichrist. Ook nu is er menig Antichrist opgestaan; daaruit weten we, dat het laatste uur daar is… Uit ons midden kwamen ze voort, maar toch, ze maakten geen deel van ons uit…. Wat u betreft: wat gij gehoord hebt van de aanvang af, het blijve in u… dan zult gij ook zelf blijven in den Zoon en in den Vader… Kinderkens, blijft thans in Hem, opdat we vertrouwen mogen hebben, als Hij verschijnt, en niet voor Hem beschaamd zullen staan bij zijn Komst.’’[34] Deze raadgevingen, brandend actueel, zijn van Sint Jan, hij die Jezus beminde.
Blijf ook kalm en zelfverzekerd, met liefde vasthoudend aan alle leringen van het Leergezag, dat ons bevestigt in het Geloof van de onsterfelijke Traditie. Sterker nog, we worden elke dag sterker. We zijn in de Kerk, met de Kerk en voor de Kerk. Onze waarheid is die van onze Moeder. De Kerk is noch deze ene theoloog, noch die ene priester, noch zelfs een bisdom of een vergadering van bisschoppen; de kerk is de Kerk van Rome ‘Moeder en Meesteres van alle Kerken;’ het is heel het Christendom in gemeenschap met het Geloof van Petrus.
‘Geliefden, staat niet verbaasd over de brand der beproeving, die bij u uitslaat, alsof u iets vreemds overkwam! Maar verheugt u veeleer, naarmate gij deel hebt aan het lijden van Christus, opdat gij ook blijde moogt juichen als zijn glorie verschijnt. Zalig zijt gij, zo gij om Christus’ naam smaad ondergaat; want dan rust op u de Geest der glorie, de Geest van God.’[35]
Ja, broeders, laten we vertrouwen, want God zal Zijn Kerk redden. Na de storm zal er weer een stilte komen; na het lijden zal de verwarring ophouden. De Leer zal opnieuw worden bevestigd in al zijn puurheid; herders en gelovigen zullen, in opoffering en vroomheid, de zin voor God hervinden. ‘Uiteindelijk,’ heeft de H. Maagd Maria gezegd, ‘zal mijn Onbevlekt Hart triomferen.’
Trouw aan ons Priesterschap, aan de Bisschoppen wanneer zij in volledige overeenstemming zijn met Rome en de Paus, hoogste der Bisschoppen, Priesters en Gelovigen, tekenen wij, op dit feest van Christus Koning 1968:
R.P. dom R. Al lard 0.S.B., Abbaye St-Bénédictusberg, Vaal s (Pays-Bas). Abbé André, curé de Planzolles (Viviers) (I).
R.P. M. André, missionnaire, Monte-Coman (Mendoza, Argentine).
Abbé Ardohain (Bayonne).
Abbé Barnard Augier, lic, en théologie, curé de Malemort du Comtat (Avignon). Chan. Edm. Aulne, curé de Quincampoix (Rouen).
Abbé Auneau, dir. de « Près d’Elle » (Angoulême).
Abbé M.M. Avramovitch, docteur en théologie, Belgrade (Yougoslavie). R.P. Maurice Avril, oeuvre Notre-Dame, Salerons (Cap).
Abbé J. de Bailliencourt, curé de St-Cyr-du-Ronceray (Bayeux).
Abbé Bance, curé de Beauchamp (Pantoise).
R.P. Noël Barbara, dir. de « Forts dans la Foi », Bléré (Tours).
Abbé Jean Bayot, Paris.
Abbé Marcel Belledent, curé de Coubon.
Abbé R. Bénéfice, curé de Malaucène (Avignon).
Dom. Berges, aumônier (Ajaccio).
Abbé Berto, Pantcalec-Berné (Vannes).
Abbé A. Billaud, curé de La Fosse (Angers).
Abbé O. Bitterlin, curé de Spechbach-le-Bas (Strasbourg).
Abbé Blanchard, vicaire à Pontivy.
Abbé Lionel Boisseau, curé de New Carlisle, P.Q. (Canada).
Abbé Bômont, curé de Maxey-sur-Meuse.
Abbé Louis Bonnel, Leuc (Carcassonne).
Chan. Bos, au diocèse de Cahors.
R.P. Bos M.E., Lauris.
Abbé Bouchet, Dinan.
R.P. Bourdelet C.S.Sp., curé du Vieux-Rouen (Rouen).
Abbé Félix Bourdier, ermite, Vidauban (Fréjus-Toulon).
Abbé Bozouls, curé de Casseras, Montauban.
Abbé Julien Brancolini, ancien aumônier du lycée de la Varenne, Saint-Maur. R.P. André Cafel, en religion Gabriel de Jésus, O.C.D.
R.P. Calmel 0.P., Prouilhe (Carcassonne).
Abbé P. Calmettes, curé et supérieur de Pèlerinage Montredon (Cahors).
Mgr Pierre-Marie Carbonnel, Prélat de S.S., doc. en théologie, lic. en philosophie,
licencié ès-lettres, official du diocèse d’Agen. Abbé Carrière, professeur libre.
Chan. J. Cafta, Nantes.
Abbé M. Chehère, curé de Niafles (Laval).
Abbé R. Chesnier, curé de Piacé.
R.P. B.M. de Chivré O.P.
Abbé Jean Choulot, docteur en théologie, curé de Negrepelisse (Montauban). Abbé Clopeau, curé de Moutiers-sur-Argentan (Poitiers).
Abbé Louis Coache, docteur en droit canonique, curé de Montjavoult. Abbé Pierre Codé, licencié ès-lettres, diplômé en philosophie (Evreux).
Abbé Collaço, Sao Paulo (Brésil).
Chan. J. Courquin, Boulogne-sur-Mer.
Abbé R. Cousseran, Saint-Léger-de-Montbrun Thouars (Poitiers).
Abbé Crevau, Pila-Canale (Ajaccio).
Abbé Cuvillier, lic. ès-lettres clans., curé de Floringhem (Arras),
R.P. Dagorn C.M.
Abbé Georges Dahmar, Pr prêtre kabyle, vicaire à la cathédrale de Toulon. R.P. Damien de la Mère des Douleurs, passioniste-missionnaire (Belgique). Abbé Delmasure, curé de Théoule-sur-Mer.
Chan. Den jean, Pamiers.
R.P. Laurent-Marie Desuint 0.P., Paris-8e.
R.P. Destouesse, Pères Capucins, Bayonne.
Abbé M. Domken, dir. des Soeurs de Charité, Bruxelles (Belgique).
Abbé G. Duboscq, vicaire, Paris.
Mgr Ducaud-Bourget, Chapelain conventuel de l’ordre souverain de Malte, Paris. R.P. Dupré la Tour, aumônier de l’hôpital Saint-Luc et de la Fraternité catholique des malades de Lyon.
Abbé Georges Dupuy, Cugny (Soissons).
R.P. Duval C.55.R. (Montauban).
R.P. Elzear des Estables Q.F.I.
R.P. Arthur Erneey, C.S.SP.
R.P. J.-B. Etcheverry, missionnaire M.E.P.
Abbé L. Fichet, curé de Reville (Coutances).
Abbé Fouilleul, Ernée (Laval).
Abbé Froehly, curé, Les Alliés (Besançon).
R.P. Félix Galen, La Coquille (Périgueux)
R.P. Gélin, C.SS.R., Leau (Belgique).
Chan. H. George, aumônier de l’hospice Saint-Louis, Avignon.
Mgr Léon Gillet, Prélat de S.S., lic. de l’Inst. Pontif. Oriental, lic. en droit canon. Abbé Giraudy, Institution Montgontier, La Côte-Saint-André (Grenoble).
Abbé A. Gan, Lorraine.
R.P. Jésus Gonzalez-Quevedo S.J., docteur en théologie, Universidad Pontificia,
Com i I las (Espagne).
Abbé Gottlieb, lic. en théologie, vicaire, aumônier de lycée, La Chaire (Bourges). Abbé Jacques-Emmanuel des Graviers, lic. en droit canon., aumônier de collège. R.P. Guérard des Lauriers, 0.P. (1).
R.P. Guerlais, Landreville (Troyes).
Abbé Maurice Gui llemie, curé de Saint-Joseph de Rueil-Buzenvar.
Abbé Guimet, Hospice de Crémieu (Grenoble).
Abbé Hannoire, Pinterville (Evreux).
Abbé Jean Henry, Ludres (Nancy).
Abbé J. Houdart, curé de Saint-Marnmés (Meaux).
Abbé J. Huault, Rouen.
Abbé Hubert, Orvilliers (Versailles).
Abbé M. Isoir, curé de Nully (Langres).
Abbé Yves Jarnin, vicaire, Bourgenay (Luçon).
Mgr G. Karouth, archimandrite, curé de Saint-Nicolas-de-Myre à Marseille. R.P. Jean Louis O.F.M., Lyon.
Abbé Paul holland, curé de Saint–Mars–du–Désert (Nantes).
Abbé G. de Jouffrey, docteur en philosophie et théologie (Grenoble). Abbé Keiser, curé de Feulen, Luxembourg.
Abbé Kerebel, Paris:
(1) Fut l’un des premiers signataires, nous sommes très confus d’avoir omis son nom par erreur dans la Ire édition.
AbbéH. duper, curé de Presles-et-Thierny (Soissons).
Abbé Léopold Lacassagne, chan. hon. de Verdun, doyen hon. de St-Savinien-siChar. Chan. Lambert, Versailles.
Abbé M. Landreau, curé de Roiffé, Les Trois-Moutiers (Poitiers). Abbé Latour, curé de Ahetze (Bayonne).
R.P. Le Lay, Tala, Prov. Salta (Argentine).
Abbé Le Perderel, curé de Saint-Martin de Larges-les-Gonesse (Pontoise). Abbé M. Lhuillier, Paris.
R.P. Lorenzo Lorenzetti, Buenos Aires (Argentine).
Abbé Julien Magnier, curé honoraire de Djeval (Arras). Abbé M. Mollet, diocèse de Coutances.
Abbé Marminia, Versailles.
Abbé Pierre Marquis, du clergé de Genève (Suisse).
Abbé Marteau, archidiaconé de Saint-Etienne, 60 années de sacerdoce. R.P. Henri-Laurent Mathieu 0.5.8., Maredsous (Belgique).
Abbé E. Maurin, chanoine de Versailles, retiré dans le Gard. Abbé Honoré Manié, curé de Montcony (Autun).
Abbé Fr. Merchadou, curé de Siorac-en-Périgord (Bordeaux).
Abbé Gustave Jerker, curé de Conflans-sur-Seine (Chalons-sur-Marne). Abbé F. Mermillod, Thônes (Annecy).
Dom Luigi Migliorini, Borgo San Lorenzo, Florence (Italie). Chan. François M;sonne, dir. Abbaye de Cortenberg (Belgique). Abbé L. Morin, curé de Notre-Dame, Cluny.
Abbé Paul Maser (Strasbourg).
Abbé Henri Mouraux, Nancy.
Abbé Gabriel Murat, curé de Sarvagnac, Saint-Loup (Rodez). Abbé Henri Muttini, aumônier, Saint-Just, Marseille.
R.P. Gando Nilo, Monterosso-al-Mare, La Spezia (Italie). Abbé Henri Noël, curé de Trament-Lassus.
R.P. Nufiez, docteur en théologie, Buenos Aires (Argentine). Abbé Panneton, Trois-Rivières, P.O. (Canada).
Abbé C. Ferrier, Paris.
Abbé Perronnet, Chapelain de la Basilique Notre-Dame de Fourvières, Lyon.
R.P. Peyle S.M.A. (Dahomey).
R.P. Peyrache, Saint-Chamond.
Abbé Rémi Pilon, Whitelaw (Alberta, Canada).
Abbé Pinot, Nérondes (Bourges).
R.P. Martin Prieto S.J., doct. en philos., lic. en théoi., Sévi% (Espagne). Abbé Quenard, Rome.
Abbé Raingeart de la Blétière, curé au diocèse de Beauvais, retiré à Pont-Saint-Marti:1 R.P. M. Rederstorff, Père blanc, Pau-Billières (Bayonne).
Chan. R. Renaud, vice-official.
Abbé Fr. Reveilhac, missionnaire apostolique.
Abbé Rey, Sion (Suisse).
Abbé Rhote, aumônier à faon-l’Etape.
Abbé Riardant, Paris.
Abbé A. Richaud (Le Puy).
Abbé Stephen Rigby, Worthing (Angleterre).
Abbé André Rimaud, curé de Chambceuf.
Abbé M. Rivière, aumônier d’hôpital (Paris).
Abbé E. Robin (Poitiers).
R.P. He. Rope M.A., Macclesfield (Angleterre).
Abbé Rouget, Bourges.
R.P. Sagiles Comillas (Espagne).
Abbé A. Sauvage, professeur, aumônier du Carmel du Havre.
Abbé Scheerens, curé, Anthée (Belgique).
Abbé Schilewaert, curé de Château-l’Abbaye, Saint-Amand-les-Eaux.
Abbé A. Schneider, aumônier, Paris.
Abbé P. Schoonbroodt, Saint-Vitte (Belgique). R.P. Teodora Scrosati, Cordoba (Argentine). Abbé V. Serraldo, du clergé d’Alger.
R.P. Alcides Sghirla, docteur en théologie, licencié en droit, curé à Montevideo. R.P. Raphaël Sineux O.P., Bordeaux.
Abbé E. Son, curé de Gripport (Nancy). Abbé J. Soubitez, curé (Arras).
Abbé Paul Tastet, curé de tv’tisson (Landes).
Abbé Tibur, Ecole de Baure, Clermont (Aires et Dax). R.P. Jean Tonneau 0.P., Maître en théologie.
R.P. Triclot C.S.Sp.
Abbé Vanderbelcen, aumônier, Elbeuf.
Chan. Paul Vidal, aumônier des Religieuses de St-Augustin, Marseille.
R.P. Henri Vigoureux S.M.
R.P. Vinson, Cellule (Clermont-Ferrand).
Abbé René Way, curé de Saint-Floris, 55 années ,de sacerdoce (Arras)
__________________________________________________________________________
Vertaling: Paul van Isselt AMDG
Voetnoten:
[1] Rede van Paulus VI, 18 september 1968
[2] Vaticanum II, Decreet over de dienst van de priesters
[3] St. Hiëronymus, Brief XV aan Paus Damasus
[4] Lucas 18,1
[5] St. Alphonsus de Liguori, Over het grote middel van het gebed
[6] Paulus VI, Mysterium Fidei, AAS 1965, p. 771
[7] Denk erom: een priester die biecht in burger of in clergyman is in staat van ongehoorzaamheid.
[8] Vrouwen en meisjes moeten worden gehoord in een biechtstoel.
[9] Canons van het Concilie van Trente, Denzinger 911 tot 925
[10] Joh. 6, 52 en 55
[11] Phil. 2, 5 en 7 en Rom. 8, 29: ‘Hij heeft ons voorbestemd om gelijk te worden aan het beeld van Zijn Zoon.’
[12] Navolging van Christus 3, 2
[13] De instructie van 26 mei 1965 van de H. Congregatie van de Riten eist een teken van eerbied als de Communie staande ontvangen wordt. Bejaarden of zieken kunnen het knielen vervangen door een diepe buiging. (Doc. Cath. 18 juli 1967).
[14] Canons 5 en 30 van de Kerkelijke Wet, die zeer zeker niet canon 2 tegenspreekt, die enkel handelt over het gewoonterecht. Algehele mening van de auteurs, bevestigd door de aanwezigheid van deze clausule in de Constitutie die de nieuwe wijdingsriten goedkeurt. Deze vermelding bewijst dat de Kerk, voor de liturgie, rekening houdt met het gewoonterecht.
[15] Sessie 22, canon 9.
[16] Verg. De Sacra Liturgia n. 36: ‘Het gebruik van de Latijnse taal, behalve bij speciale wetgeving, moet worden bewaard … Toch kan het gebruik van de taal van het land vaak zeer nuttig zijn voor de mensen; het kan een grotere plaats krijgen, maar vooral voor de lezingen en sommige oraties, volgens de normen die in deze hoofdstukken en voor elk geval in deze zaak zijn vastgelegd “. Nr. 54: “Er zal voor gezorgd worden dat de gelovigen samen de delen van het Gewone van de Mis kunnen zeggen of zingen die voor hen zijn”. 116: “De kerk erkent in Gregoriaans de eigen zang van de Romeinse liturgie; … het is dus deze die de eerste plaats moet innemen. Voor de seminaries en de religieuze gemeenschappen zijn de teksten talrijk (van Johannes XXIII, Paulus VI en van de Romeinse congregaties) die verplichten in het getijdengebed het Latijn te gebruiken. En de weinige permissies die aan religieuzen worden gegeven om de gebruikelijke taal te gebruiken “onder zeer bijzondere omstandigheden,” dringen in zeer krachtige bewoordingen aan op de altijd actuele waarde van deze teksten van 22-2-64, 23-11-65 en 15-8- 66 en maken het een serieuze plicht van de oversten-generaal om hen te blijven respecteren.
[17] Verg. bijv. Doc. Cath. 1506, col. 2045
[18] Titels gemarkeerd met * kunt u downloaden op onze webstek trouwkatholiek.wordpress.com
[19] Radicale of simpelweg grote weglatingen; engelen of demonen worden bijvoorbeeld nog steeds genoemd, maar zeer zelden; en in het bijzonder wordt geen enkel onderricht – anders dan hun bestaan – over hen gegeven.
[20] Paulus VI heeft tijdens de hoorzitting van 3-4-68 de ‘actualisering van de religieuze opvoeding die helaas de essentiële werkelijkheid verstoort’ veroordeeld. Reeds Pius XII had de progressieve Catechismus veroordeeld, evenals de bisschoppen van Frankrijk in 1957 (zie Pauselijke documenten van maart 1968).
[21] De Haarlemse Katechismus van 1950 en de Mechelse Catechismus van 1954 zijn bij ons verkrijgbaar. U vindt de Haarlemse Katechismus van 1930 op onze webstek hier: trouwkatholiek.wordpress.com/2019/03/07/de-haarlemse-katechimus-van-1930/, en de Mechelse Catechismus van 1954 hier: https://trouwkatholiek.wordpress.com/2018/02/10/de-mechelse-catechismus-van-1954/, en de Catechismus van Trente hier: https://trouwkatholiek.wordpress.com/2018/07/16/de-catechismus-van-trente/.
[22] De Plechtige Communie is niet essentieel voor het katholieke leven. Essentieel is dat uw kinderen worden onderricht in de Godsdienst en communiceren.
[23] Canon 1178, Communiqué van de kardinalen en aartsbisschoppen van Frankrijk van 4-6 maart 1959
[24] En zelfs bij de Kardinaal Pro-prefect van de Congregatie voor de Geloofsleer, Paleis van het H. Officie, Rome.
[25] Joh. 14, 23
[26] Pauselijke audiëntie van 3 april 1968
[27] Door haar geboden en voorschriften. Het is het duidelijk dat een priester die tegen de heilige Traditie spreekt niet de Kerk is.
[28] Jac. 3, 2
[29] Mt. 5, 37 – Jac. 5, 12
[30] Op dit punt kan, net als op andere punten, de leer van de Kerk, onlangs nog in herinnering gebracht door Humanae Vitae, niet veranderen. Volg de verkeerde interpretaties die van deze encycliek gegeven worden niet.
[31] I Petrus 2, 9
[32] I Petrus 3, 13, 14
[33] In de encycliek Pascendi die het Modernisme veroordeelt; bij ons verkrijgbaar.
[34] I Joh. 2,15-28
[35] 1 Petrus 4, 12-14
trouwkatholiek.wordpress.com 